Kalmadı artık ne sevgiye
inancım
ne de aşka
heyecanlarım anlık
bugün ona
yarın sana
yaralanmaktan korkan yüreğim
sevemiyor kimseyi
amacı yalnızlığını gidermek
kim olduğu
hiç önemli değil
söz geçiremiyorum
o yine bildiğini okuyor
sahte gülücükler yaratıyor
yüzümde
kendini bile sevemiyor ki
bir başkasını sevsin
nasırlaştı artık
işlemiyor hiçbir şey
korkutuyor yüreğimin karanlığı
her geçen gün kaybediyorum onu
elim kolum bağlı
izliyorum taşlaşmasını
son çırpınışlarım bu
ey insanlık kaybediyorsun
bir insan' ı daha
2 Nisan 1998
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder