Yalancı Sevgilim

Aşkımsın, aradığımsın derdin
Utanır bakamazdım gözlerine
Ama kalbim hep sana dönüktü
Hata ettim, suç benim
Tanımadan inandım sana
Aşıktım, sevmiştim anlasana
Senden benim etrafımda pervane olmanı istemedim
Hakkettiğim ilgiydi beklediğim
Sense zaman bile ayırmadın
Ya işin vardı, ya da uykun
Neydi benden esirgediğin
Kırkı çıkmadan sevgimizin
Ayrılmayı istedin
Yine bakamadım gözlerine
Yüreğimde fırtınalar
Seni üzmemek için dedin
Başkalarından öğrendim doğruyu
Yine yalan söylediğini
Bari ayrılırken esirgemeseydin
Dürüstlüğü benden
Sevmiyorum seni
Sıkıldım senden deseydin
Saygı duyardım en azından
Şimdi nefret bile kalmadı
Kalmadı sana dair bir şey
Sadece ilk haftanın tebessümlü hatıraları
Ve kurutulmuş iki gül
97 Ankara

Başaramadın

Çocuk gözlerimle gördüm gözlerini
Yalan bakış nedir bilmeden
Çocuk kalbimle sevdim seni
Katıksız ve saf
Çocuk ellerimle tuttum ellerini
Hoyrat olduğunu bilmeden
Çocuk aklımla inandım sana
Bilmeden içindeki çocuğun
Yıllar önce öldüğünü
Güçlü olduğunu söylerken bile gücün yok
Çünkü içinde çocuk yok
Başaramadın içimdeki çocuğu öldürmeyi
Sadece biraz hırpaladın, insanlardan korkuttun
Ama ben onu yine eski haline döndüreceğim
Yine öğreteceğim gülmeyi ve insanları sevmeyi
Senden sadece aldatılmışlık kaldı geriye
Sahte sevgiye, sahte sevinçlerime
Neden izin verdin
Neden yalancı mutluluklar tattırdın
Sen o mutlulukları paylaşmazken
Ne düşündün
Neye inandın
İnsanların acı çekmesinden zevk alıyor
Olamazsın

Alıyor isen neden yaşıyorsun
97 Ankara