Çocuk gözlerimle gördüm gözlerini
Yalan bakış nedir bilmeden
Çocuk kalbimle sevdim seni
Katıksız ve saf
Çocuk ellerimle tuttum ellerini
Hoyrat olduğunu bilmeden
Çocuk aklımla inandım sana
Bilmeden içindeki çocuğun
Yıllar önce öldüğünü
Güçlü olduğunu söylerken bile gücün yok
Çünkü içinde çocuk yok
Başaramadın içimdeki çocuğu öldürmeyi
Sadece biraz hırpaladın, insanlardan korkuttun
Ama ben onu yine eski haline döndüreceğim
Yine öğreteceğim gülmeyi ve insanları sevmeyi
Senden sadece aldatılmışlık kaldı geriye
Sahte sevgiye, sahte sevinçlerime
Neden izin verdin
Neden yalancı mutluluklar tattırdın
Sen o mutlulukları paylaşmazken
Ne düşündün
Neye inandın
İnsanların acı çekmesinden zevk alıyor
Olamazsın
Alıyor isen neden yaşıyorsun
97 Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder